และกรรมที่ด่าว่าพระสงฆ์องค์เณรในปากจึงมีแต่หนอนไชอยู่อย่างทุกข์ทรมานนี่แหละ องค์จึงกำหนดจิตดูว่าก็วิญญาณเหล่านี้อยู่ที่นี่มานานเท่าไรแล้ว ดวงธรรมตอบว่าเห็นจะสามร้อยกว่าปีแล้ว ใครอุทิศบุญให้แต่ก็รับไม่ได้เพราะกรรมที่ยักยอกของสงฆ์นั้นหนักมากเอาไปเท่าไรก็ยิ่งเพิ่มไฟเผาตัวเอง องค์ท่านเล่าว่าหลวงพ่อก็มีความสงสารเขาแต่อำนาจของกรรมนั้นหนักมากทั้งพิจารณาดูแล้วเขาเคยเป็นญาติเรามาในกาลก่อนจึงพิจารณาว่านอกจากเราแล้วก็ยังไม่มีใครที่จะช่วยวิญญาณเหล่านี้ได้ ท่านจึงตั้งใจที่จะอยู่ที่วัดบัลลังก์เพื่ออนุเคราะห์วิญญาณเหล่านั้น

       นอกจากผีเปรตกลุ่มนั้นแล้ว ยังมีวิญญาณอีกพวกหนึ่งวิ่งไปวิ่งมา ท่านว่าพวกนี้เวลาเป็นคนไม่ขวนขวายในการทำบุญกุศลมักอ้างว่าไม่มีเวลาแต่มักชอบเอาเวลาไปทำผิดศีลผิดธรรมกินเหล้าเมายา ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตจึงต้องวิ่งไปวิ่งมาอย่างนี้จะหยุดก็ไม่มีที่อยู่พวกนี้ก็น่าสงสารแผ่เมตตาให้ก็พอรับได้บ้างแต่ไม่มากนี้เป็น เพราะกรรมของเขาเองแล้วองค์ท่านก็ว่าเรื่องอย่างนี้เป็นความรู้ภายในไปเล่าสงเดชไม่ได้เดี๋ยวคนไม่รู้เขาจะตำหนิเอาจะทำให้เขาบาปเปล่าๆที่หลวงพ่อเล่าให้ฟังก็เพื่อเก็บไว้เป็นอุทาหรณ์สอนใจจะได้ไม่ประมาทในกาลข้างหน้า แล้วท่านยังกล่าวอีกว่าที่แถวนี้มีทรัพย์ใต้ดินมากองค์ท่านเคยเดินไปทางหลังศาลาการเปรียญหลังปัจจุบันท่านว่ามีเรือชะล่าบรรทุกสมบัติลำหนึ่งใหญ่พอสมควรมีคนสองคนพายหัวพายท้ายผ่านหน้าไปดินนี่เป็นร่องลึกลงไปเป็นวาท่านว่าสองคนนั้นเรียกท่านให้เข้าไปดูเมื่อเห็นแล้วเขาก็บอกให้ท่านรับไว้ตามแต่ประสงค์ท่านว่าท่านก็ไม่ได้สนใจอะไรกับสมบัติเงินทองเหล่านั้น เพราะระลึกได้ว่าพระเรามีสมบัติที่พระพุทธเจ้ามอบให้อยู่แล้วนั่นคืออริยทรัพย์นั่นเองเพราะจิตยึดห่วงหวงแหนจึงต้องมาเฝ้าอยู่ที่นี่เป็นเพราะความโลภแท้ๆท่านเกิดความสลดใจและเห็นโทษของความโลภขึ้นมาในขณะนั้น(หมายเหตุ)อริยทรัพย์ หมายถึงทรัพย์อัน ประเสริฐเป็นของติดตัว อยู่ภายในจิตใจ ดีกว่าทรัพย์ภายนอก เช่นเงินทอง เพราะโจรหรือใครๆแย่งชิงไม่ได้ และทำให้คนประเสริฐอย่างแท้จริง มี ๗ อย่าง คือ