จากอุปนิสัยส่วนตัวและฝึกสมาธิที่ท่านทำอย่างต่อเนื่อง  จึงทำให้ท่านเป็นผู้มีจิตใจอ่อนโยน เรียบร้อย  จึงเป็นที่รักของบิดามารดาและพี่น้องทั้งคนที่พบเห็นเป็นอย่างยิ่ง แต่องค์ท่านเองก็ไม่ได้บอกเรื่องทำสมาธิใต้ร่มมะซางให้ใครทราบในตอนนั้น ท่านเพิ่งนำมาเล่าให้ศิษย์ใกล้ชิดฟังเมื่อปี พ.ศ.๒๕๔๐รวมทั้งข้อมูลต่างๆในเล่มนี่ส่วนมากก็ได้องค์ท่านแสดงให้ฟังในขณะที่องค์ท่านรักษาอาการอาพาธอยู่ที่ โรงพยาบาลพญาไท กรุงเทพมหานครเหตุที่นำมาเขียนในตอนปฐมวัยนั้น เพราะประวัติในวัยเด็กของท่านจะได้ต่อเนื่องกันส่วนฐานะความเป็นอยู่ของครอบครัวในระยะหลังก็ค่อนข้างมีอันจะกิน เพราะครอบครัวของท่านมีความขยันขันแข็งกันทุกคน  ทั้งบิดามารดาของท่านก็เป็นที่รักใคร่นับถือของคนถิ่นนั้นเป็นอย่างมาก  เพราะบิดาของท่านมีวิชาความรู้ทั้งเรื่องยาสมุนไพรและไสยศาสน์เป็นอย่างดี สมัยนั้นแถบบ้านย่านนี้มีแต่ป่าดง ใครเจ็บไข้ได้ป่วย หรือผีเข้าจ้าวสิงก็มักจะมาให้บิดาของท่านแก้ไขในเบื้องต้นซึ้งก็ได้ผลเป็นที่ประจักษ์

          จากคำบอกเล่าของคนในสมัยนั้นเคยรู้จักมักคุ้น และเคยได้รับการรักษาจากบิดาของท่านเคยเล่าให้ฟังว่าบิดาของหลวงพ่อมีวิชา   ที่แปลกคือคนปวดแข้งปวดขาถ้ามาให้บิดาท่านรักษาก็ไม่จำเป็นต้องทายาอะไรเลยบิดาของท่านจะรักษาโดยการภาวนาเอามือวนหัวเข่าตนเอง พรางเป่าไปที่เข่าประมาณสามครั้งคนป่วยก็จะหายปวดทันที บางครั้งผู้ป่วยมาไม่ไหวให้ญาติมาบิดาท่านก็ภาวนาเป่าหัวเข่าตนเองสามครั้งแต่ผู้ป่วยซึ่งนอนอยู่ที่บ้านกลับหายเป็นปกติได้ คนที่มาให้บิดาท่านรักษาส่วนมากจะมาจากหนองโสนซึ่งสมัยนั้นบิดาท่านก็เป็นที่เชื่อถือของชาวบ้านเป็นอย่างดี อีกทั้งบิดามารดาของท่านก็เป็นคนชอบให้ทานโดยการทำขนมแจกคนเดินทางบ้าง สร้างศาลาชั่วคราวมุงหญ้าคาแล้วตั้งน้ำดื่มน้ำใช้พร้อมกระจกเงา แป้งและหวีไว้ภายในสำหรับผู้เดินทางผ่านไปและผ่านมาจะได้ใช้แล้วบิดามารดาของท่านยังชอบเข้าวัดถือศีลปฏิบัติธรรมอยู่เป็นนิจ โดยเฉพาะวันอุโบสถ เพราะเหตุนี้เองคนในครอบครัวของท่านจึงผูกพันกับพระพุทธศาสนามาตั้งแต่เยาว์วัย