พี่สาวของท่านเล่าให้ฟังว่า  ท่านเป็นคนที่นอนตื่นแต่เช้ามืดเป็นประจำเสมอ  และยังเป็นคนรู้จักมัธยัสถ์ รู้จักกินรู้จักใช้จ่ายทรัพย์ในสิ่งที่เป็นประโยชน์  อุปนิสัยใจคอของหลวงพ่อนั้น  นอกจากจะ เป็นคนขยันขันแข็ง ทำงานละเอียดอ่อนแล้ว จิตใจของท่านยังสุขุมเยือกเย็นมุ่งมั่นหากท่านได้รับคำสั่งจากบิดามารดาให้ทำงานสิ่งใด ท่านจะทำงานนั้นๆจนสำเร็จเรียบร้อยทุกครั้ง ไม่เคยย่อท้อหรือบ่นว่าประการใดเลยท่านเป็นคนพูดน้อยมาแต่เยาว์วัย ความจำดี เป็นเด็กว่านอนสอนง่าย สนใจการเรียน ไม่ซุกซนไม่เที่ยวเตร่จนเสียงานเวลาค่ำหลังเลิกงาน บิดาของท่านมักสอนหนังสือจากตำรับตำรา   ซึ่งเป็นสมุดไทยดำบ้าง สมุดข่อยบ้าง ส่วนมากจะเป็นตำรายาสมุนไพร และคาถาอาคมเป็นส่วนมาก ซึ่งหลวงพ่อก็สนใจเล่าเรียนจนมีความรู้แตกฉาน ในวิชาการเหล่านั้นเป็นอย่างดี  โดยเฉพาะวิชาการทำนายตามคัมภีร์จันทะกะลาและสุริยะกะลา ซึ่งผู้ที่จะศึกษาวิชานี้ ต้องฝึกการเดินลมแบบอาปานานุสติกรรมฐาน เพื่อฝึกจิตให้มั่นคงเริ่มจากการจับลมหายใจเข้าออกจนลมละเอียดอ่อนจิตรวมเป็นหนึ่ง

                 สมัยนั้นท่านก็ไม่รู้ว่าที่บิดาแนะนำให้ทำนั้นคือพื้นฐานของกรรมฐานรู้แต่เพียงว่าคงเป็นส่วนหนึ่งในการเรียนวิชาของบิดา  แต่ความสงบที่เกิดจากการทำสมาธิในครั้งนั้นเอง ทำให้ท่านเกิดความศรัทธา ในพระพุทธศาสนามากยิ่งขึ้น ปารถนาที่จะบวชเป็นสามเณร  แต่เนื่องด้วยสุขภาพไม่อำนวยมารดาของท่านจึงไม่อนุญาต ท่านจึงเรียนวิชาภาษาไทยและภาษาขอมและคาถาอาคมจากบิดาของท่านจนเชี่ยวชาญทั้งสมาธิจิตก็มั่นคงแน่วแน่ท่านเล่าว่า  ครั้งหนึ่งเมื่ออายุได้ ๙ ปีประมาณปีพ.ศ.๒๔๘๓ไปเลี้ยงควายในทุ่งนาท่านก็ปล่อยควาย ให้กินหญ้าตามประสาของมันส่วนท่านก็นั่งสมาธิใต้ร่มไม้มะซางชายทุ่งนาริมห้วยซึ่งอากาศเย็นสบายและมีน้ำไหลรินตลอดปีเพื่อทบทวนหลักวิชาการของจันทะกะลา ที่เรียนมา จากบิดา